Gregory Frateur (hij/zijn) is de frontman van Dez Mona, het alter ego van Grigri Y El Macho Fantastico en één van de krachten achter het Antwerp Queer Arts Festival. Hij is één van de stories in onze Trail of Stories. “In mijn Queertopia zie ik ons samen als een boeket loemen. Een overvloed aan de prachtigste kleuren en geuren, fragiel en krachtig tegelijk. Royaal gebundeld geven en krijgen we de warmste knuffels, zijn we zowel ouders als kinderen voor elkaar. Zowel beschermend als uitdagend maar speels en vol van liefde. Mijn Queertopia straalt ook van veerkracht.”
Zowel ouders als kinderen?
Daarmee bedoel ik dat we het kind in ons nooit mogen kwijtspelen. Het blijft belangrijk om het leven te zien zoals kinderen het zien: speels, naïef en onbezonnen. Maar tegelijkertijd hebben we ook een verantwoordelijkheid voor elkaar. We moeten er zijn voor mekaar. Het is een cirkel. Het is niet omdat je al veel ervaring hebt op bepaalde vlakken dat je niet nog kan leren van jongeren. Het plezier in het leven verzoenen met verantwoordelijkheid nemen,… dat is de kunst.
Welke muziek klinkt er in jouw Queertopia?
(Lacht) Goede muziek. Maar het hoeft niet de hele tijd Dez Mona te zijn, hoor. De beste dansmuziek blijft toch de jaren tachtig dus dat moet we wel meenemen. Als ik aan Queertopia denk, hoor ik ‘I feel love’ van Donna Summer. Elke avond zijn er optredens van de grote diva’s maar er is ook ruimte voor kleine momenten, iets menselijk: het idee van de straatmuzikant waar iedereen rond gaat staan genieten. Maar in mijn Queertopia is het niet enkel vrolijkheid, er is ook ruimte voor melancholie. Ik geloof niet in een constante staat van gelukkig zijn. Ik zou knettergek worden en de dynamiek van het geluk vervlakt.
Je Queertopia straalt van veerkracht zeg je?
Veerkracht is een ontzettend waardevolle menselijke eigenschap. Als je een wereld hebt met grote of kleine ups and downs dan moet je veerkrachtig zijn om daarmee om te kunnen. Niet iedereen is ertoe in staat, maar wel in mijn Queertopia. Melancholie vind ik belangrijk, maar negativiteit vind ik het moeilijkste van het mens-zijn. Het is een makkelijke emotie waarin je je snel kan verliezen en veerkracht is het medicijn ertegen. Om telkens opnieuw het licht te zoeken en te maken binnen een verdriet of een tegenslag. Dat je kiest om te leven.
Is veerkracht een kwaliteit van onze gemeenschap?
Ik mis het vaak in onze gemeenschap waar ik vandaag de dag meer verdeeldheid voel. Als we de inclusieve vlag uitdragen dan moeten we het ook zijn. Vandaar mijn beeld van een boeket. Hoe mooi en gracieus een bloem op zichzelf kan zijn, ze wordt alleen maar mooier met een andere bloem ernaast. Ik heb nu het gevoel dat er in onze maatschappij al te vaak een geldingsdrang heerst, maar dé waarheid bestaat niet en het is beter om de deuren altijd open te laten. Dat is een idee dat we in ons Queertopia moeten meenemen.
Je hebt twee kinderen. In welke wereld zie je hen binnen vijftien jaar?
Ik ben geen doemdenker. Ik zie een evolutie bij mijn kinderen op school. Zij stellen zich geen vragen bij een andere huidskleur of dat een meisje verliefd is op een meisje. Dat is gewoon een deel van hun wereld. De ene dag wil mijn zoon een rokje dragen, de andere dag een korte broek met stoere vest. Mijn dochter idem. Ik ben me er wel van bewust dat mijn kinderen niet opgroeien in armoede en dat ze naar een goede en open school gaan. Andere kinderen hebben dat niet en baseren hun wereldbeeld op hun situatie. Maar ook de volgende generatie zal zijn problemen hebben. Het is aan hen om dan weer te werken aan een nog betere toekomst. En ooit komen we er dan wel.
TRAIL OF STORIES
Tijdens Antwerp Pride kan je op reis door de stad op zoek naar boeiende portretten van mensen uit de LGBTQIA+ gemeenschap en hun allies. Trail of Stories is terug, met een nieuw parcours, nieuwe portretten, nieuwe verhalen en is net zo verrassend als vorig jaar. Op meer dan vijftien plekken in de stad vind je grote portretten, gemaakt door fotograaf Noortje Palmers. Het is weer een bonte mengelmoes van een aantal bekende en minder bekende mensen uit onze gemeenschap.
Dit jaar stelden we hen de vraag: hoe ziet jouw Queertopia eruit? Op basis van hun verhaal bewerkte illustrator Mattias De Leeuw de verschillende fotoportretten tot een mooi en inventief kunstwerk. Via een QR-code kom je achter het verhaal van de geportretteerde, of lees je het verhaal op antwerppride.com. Het zijn allemaal inspirerende en soms ontroerende verhalen over menselijke dromen van een ideale LGBTQIA+ samenleving. Trail of Stories is te zien van 1 augustus t/m 31 augustus. Dus wrijf je beentjes in, zoals we hier in Antwerpen zeggen, en paradeer langs de Trail of Stories!
HOE WERKT HET ?
Ga naar de foto in het straatbeeld waar jij meer wil over weten.
Neem je smartphone bij de hand en scan de QR-code
Je komt meteen op onze site terecht. Daar lees je het verhaal achter de foto en kan je een interview bekijken met de persoon op de foto.
OTHER STORIES
Dit jaar kan je de verhalen ontdekken van Michiko, Nicola Brajato, Hannes & Liesbeth, Matthias De Roover, Liliane Saint-Pierre, Marleen Hufkens, Gregory Frateur, Johanna Pas, Anneke & Pascale, Dena Vahdani en Sem Lenau.
De ander Stories vind je hier: