Dag Gael! De vlag waaronder de Pride dit jaar vaart is #notjuswords. Daarom leek het ons fijn om te beginnen met deze vraag: beschrijf jezelf in drie woorden!
Gael : Amai, dat vind ik een moeilijke. Perfectionistisch. Wat zowel een voor- als nadeel kan zijn. Timide. Ik stel me op in de achtergrond, maar probeer van daaruit wel aanwezig te zijn, bijvoorbeeld via social media, waar je ook via beelden iets kunt uitdrukken dat je niet in woorden kunt zeggen. En als derde begrip denk ik aan: hard werkend. Ik probeer me daarbij zoveel mogelijk in te zetten voor de community.
Jij bent tot Mister Leather verkozen in het Darklands Fetisj Festival van 2020, en door corona is je titel nog met een jaartje verlengd. Ik weet dat ‘Leather’ naar veel meer verwijst dan alleen naar het stofje. Wat betekent het voor jou?
Gael : Het gaat inderdaad over meer dan alleen het leer, maar het is voor iedereen heel persoonlijk. Voor sommigen is er een sterke seksuele connotatie, maar voor mij is het dat niet. Ik voel mij vooral heel goed als ik leder draag. Het zit lekker strak, it shines, en als ik het aantrek voel ik me toch een heel ander persoon. Mijn partner bevestigt dat: ‘wanneer jij in leer voor me staat, ben je toch iemand anders’. Ik ben dan iets stoerder, iets ruiger, dan als ik gewoon een katoenen ruitjeshemd draag. Er zijn trouwens mensen die elke dag hun leren outfits dragen, maar ik doe dat niet. Op mijn werk draag ik wel eens een leren broek of hemdje, maar ik ga dus zeker niet altijd volledig gekleed in het leer. Met MSC-België, de fetisj-organisatie van België, organiseren we maandelijks – als corona het toelaat – ‘social drinks’ waar iedereen kan samenkomen. Op die samenkomsten gaat het niet alleen over fetisj, het gaat vooral over het samenzijn van allerlei soorten mensen, één grote familie.
Laten we even terugblikken. Weet jij nog wanneer jij je als homo hebt geuit?
Gael : Ik ben vrij laat uit de kast gekomen. Ik denk dat ik een jaar of vierentwintig was, aan het einde van mijn studententijd. Toen ik zelf helemaal zeker was over mijn geaardheid heb ik de stap ondernomen om me te outen. Ik vertelde het snel aan mijn ouders en omgeving. Vandaag de dag gaat het vaak een stuk vlotter. Mijn jongere broer bijvoorbeeld outte zich op zijn dertiende. De tijden zijn veranderd, door onder andere social media, waarin je online actief kunt zijn. Er zijn ook reizende YouTube-sterren, zoals James Charles, die voor jongeren zoveel kunnen betekenen.
Wat was de reden waarom jij relatief laat uit de kast kwam?
Gael : Twijfel. Ik dacht even: ben ik niet vooral op zoek naar een vaderfiguur? Het was eigenlijk pas toen ik gevoelens kreeg voor iemand op school, dat het zich allemaal begon te concretiseren. ‘Misschien ben ik toch echt wel homo’, denk je dan.
Toen je er eenmaal voor uit durfde komen, voelde je dan vooral bevrijding, of toch ook wel weerstand?
Gael : Ik heb geen enkele weerstand ondervonden, noch binnen mijn familie, vriendenkring, of op mijn werk. Ik had ook al vrij snel een vaste partner, waardoor men het niet meer in vraag ging stellen. Veel hangt toch ook af van het land waarin je woont en de omgeving waarin je opgroeit. Als ik zie wat er in Hongarije gebeurt… Dat kan ik mij niet voorstellen. Het moet een ramp zijn, als je als jonge man het gevoel hebt dat je iets doet wat verboden is, iets dat zelfs gelinkt wordt aan pedofilie. Je wilt toch niet opgroeien in een land waar het verboden is te zijn wie je bent?
Denk je dat er ook nog veel homofobie en transfobie in België bestaat?
Gael : Ik ben er zelf nooit mee geconfronteerd geweest, maar er zijn bij ons zeker ook nog problemen. Als je hoort dat er recent nog iemand omwille van zijn geaardheid is omgebracht in een park, dan besef je dat het probleem ook nog bestaat niet ver van je bed.
Je bent zelf geboren en getogen in België, maar je hebt een mix van verschillende roots. Er zit Mauritiaans én Chinees bloed in jou. Speelde die rijke culturele achtergrond een grote invloed in je opvoeding?
Gael : Ik moet zeggen: wij zijn niet echt van rijke komaf. Ik ben opgegroeid in de Brugse Poort, dat is een multiculturele wijk in Gent. Daar wonen niet de meest kapitaalkrachtige Gentenaars. Iedereen speelde op straat. Ik was te wit om Aziaat te zijn, en te Aziatisch om als Belg gezien te worden. Ik zat daar in een mix waarin ik me niet echt thuis voelde. Niet dat er ooit echt iets is gebeurd, maar er werd wel eens geroepen ‘hé, Chinees’! Opgroeien in zo een multiculturele wijk kan je gevoel van vrijheid beperken. Mijn moeder is Waalse en voor haar en haar familie is er nooit een probleem geweest. Mijn vader was half Mauritiaans en half Chinees, en zeker bij de Chinezen wordt er belang gehecht aan hiërarchie: de eerste zoon is verantwoordelijk voor de verderzetting van de familienaam. Dat speelde wel even bij mijn vader. Mijn vader was vooral bang voor de reacties van zijn broers en zussen. Toch heeft hij er me nooit op aangesproken en is hij altijd zeer ondersteunend geweest.
We hadden het al over jouw coming-out als homo. Was er ook een coming-out als liefhebber van Leather?
Gael: Bij veel mensen is de fascinatie ontstaan bij het kijken naar films met bijvoorbeeld James Dean die een leather jacket droeg. Bij mij ging het anders. Ik herinner mij een moment waarop ik een bezoekje bracht aan Mister B, de bekende fetisj winkel in Antwerpen. Het was in november 2016 en ik heb zo een trekje van ‘als het er een beetje vreemd uitziet, dan moet ik dat proberen’. Ik paste dus snel een lederen broek en toen ik die aan had,… wel, ik ken het gevoel niet beschrijven! Het vroeg naar meer, en zo ben ik langzaamaan begonnen met mijn kleerkast aan te vullen. Het voelde dus echt wel als een coming-out. Het gebeurde geleidelijk, met een grote rol voor social media: ik kijk graag naar die grote ‘leer-mannen’ die openlijk op straat durven lopen in hun lederen outfit. Dat vond ik heel fascinerend. Via de chat probeerde ik contact te zoeken met mensen die dat durfden en zo kreeg ik allerhande tips: ‘begin met kleine stapjes’ of ‘niet meteen in full leather op straat’. Beginnen met een polsbandje is een goede introductie. Je kan alsmaar verder erin gaan en zo beland je bij de MSC-club België waar gelijkgezinden samenkomen en in volle fetisj outfit een pint gaan drinken. Als je dit een paar keer gedaan hebt, dan stel je je er minder vragen bij.
Hoe verklaar je waarom er toch zoveel angst mee gepaard gaat? Uiteindelijk gaat het toch om gewoon een specifieke stof die je voorkeur draagt? Het is toch ook niet bizar om bijvoorbeeld helemaal in katoen of jeans te lopen?
Gael : Ik denk dat elke ‘leerman’ die voor het eerst op straat komt, in zijn achterhoofd toch denkt: ‘wat gaan de mensen wel niet denken!? Zal ik nageroepen worden? Zullen ze mij als een freak zien?’ Misschien ook omdat de fetisjwereld lange tijd uitsluitend gelinkt werd aan BDSM (afkorting voor Bondage and Discipline, Sadism and Massochism, wikipedia). BDSM is heel erg aanwezig in de fetisjwereld, maar sommigen dragen gewoon graag een bepaald materiaal zonder dat daar een rollenspel in termen van ‘master-slave’ aan te pas komt. Ik ken mensen die al jarenlang in de community zitten, maar nog altijd niet volledig in leer op straat durven lopen, omdat ze zich afvragen: wat gaan de buren zeggen of wat gaan mijn klanten zeggen? Soms komen ze dan met een hoodie of met een jas over hun leer naar de fetisj-evenementen, die ze pas uittrekken wanneer ze zich veilig voelen. Dat is jammer! Natuurlijk mag je niemand forceren, iedereen moet zijn tijd kunnen nemen.
Vind jij dat België een gidsland moet zijn? Een voorbeeld voor landen met minder vrijheden?
Gael : Alle landen van Europa moeten wel degelijk een signaal geven. Het mag niet stilvallen. Soms heb ik het gevoel dat het van kwaad naar erger gaat. Eén stap vooruit en twee stappen achteruit. Ik hoorde over stickers die een zone aanduiden vrij van LGBTQIA+ mensen. Dat is toch absurd! En wat er recent in Hongarije gebeurde en de flauwe reactie van de UEFA. Dat is echt falen. Ik denk dan aan al die gasten die nog in de kast zitten, die sowieso al worstelen met hun identiteit en dan nog eens worden onderdrukt. Je ziet ook dat de voetbalwereld een gesloten macho-wereld is. Er zijn maar weinig topsporters die zich hebben geout. Het is heel belangrijk om de regenboogvlag te laten zien.
Gael, jij bent één en al engagement. Vertel eens over de dag dat je werd gekozen tot Mister Leather.
Gael : Ja, dat was een bijzondere dag omdat mijn twee kinderen en moeder aanwezig waren. Tijdens zo een verkiezing moet de kandidaat Mister Leather zijn boodschap uitdragen voor het komende jaar. Eerst is er een interview met een internationale jury waarin je vragen krijgt over hiv, discriminatie,…Vervolgens moet je een persoonlijke act uitvoeren op het podium. Meestal is het een strip- of dans-act. Ik koos er echter voor om een filmpje te maken over de minderheden binnen de fetisj-scène zelf. Want hoezeer we ook als ‘één grote familie’ willen handelen, er zijn heel wat drempels. Denk bijvoorbeeld aan transgenders en vrouwen die binnen de community niet altijd geaccepteerd worden. Mijn doel was om het niet zozeer over mezelf te hebben, maar om echt iets te doen voor de gemeenschap. Ik ben nu wel een tijdje het beeld van de Leather scene, maar ik wil geen erkenning voor hoe ik eruit zie, maar wel eerder voor wat ik achter de schermen voor de gemeenschap doe.
De snelle vragenronde:
Zee of bergen? Bergen.
Hoofd of buik? Hoofd.
Dag of Nacht? Nacht.
Stad of dorp? Stad.
Vuur of water? Vuur.
Hier of daar? Daar. Ik ben nogal avontuurlijk aangelegd. Daar, op reis, kan je veel leren over ‘hier’.
Introvert of extravert? Introvert.
Terugblikken of vooruitblikken? Vooruitblikken.
Dromer of realist? Dromer. Absoluut!
Liefde of Lust? Ik kies voor liefde. Lust vloeit daar dan vaak uit voort.
Trail Of Stories loopt dit jaar de hele maand van 1 tot met 31 augustus 2021. (wandelduur ongeveer 2 uur)
Wie doorheen Antwerpen loopt zal niet alleen onze vlaggen zien hangen, binnenkort staan ook terug nieuwe portretten van Noortje Palmers met pakkende verhalen opgesteld. Ontdek ze alle 13. Je kan zelf het traject wandelen wanneer jij dat wil, met de vrienden uit jouw bubbel.
Wandel door de stad op zoek naar dertien grote portretten van fotografe Noortje Palmers + 1 groot portret van Birde Vanheerswynghels aan de gevel van het M HKA.
Op die manier brengen we dertien bijzondere verhalen van mensen uit de Antwerpse LGBTQIA+ gemeenschap en allies. Dit jaar kan je de verhalen ontdekken van Saskia De Coster, Ingrid Neven en haar gezin, Sidi Larbi Cherkaoui, Inge Onsea, Ann Wauters, Samuel Dali, Charlie De Wulf, Luigina Cristian, Nabeel Waqar & Hasib Khalid, Gael Leung Chong Wo, Jason Piselé, Maggy Doumen.
HOE WERKT HET
Ga naar de foto in het straatbeeld waar jij meer wil over weten.
Neem je smartphone bij de hand en scan de QR-code
Je komt meteen op onze site terecht. Daar lees je het verhaal achter de foto en kan je een interview bekijken met de persoon op de foto.
WAAR VIND JE DE PORTRETTEN?
1 Sint-Jansplein Sint-Jansplein, 2060 Antwerpen : Gael 2 De Coninckplein De Coninckplein, 2060 Antwerpen : Di Luka 3 Centraal Station Koningin Astridplein 27, 2018 Antwerpen : Haseeb en Nabeel 4 Village – Operaplein Operaplein 1, 2000 Antwerpen : Ann Wauters 5 Stadspark Rubenslei, 2018 Antwerpen : Saskia De Coster 6 Mechelseplein, 2000 Antwerpen Jason ¨Piselé 7 MUHKA Leuvenstraat 32, 2000 Antwerpen : Charlie Dewulf 8 Sint-Andrieskerk Sint-Andriesstraat 5, 2000 Antwerpen : Inge Onsea 9 Meir /Wapper , 2000 Antwerpen : Luigina 10 Hendrik Conscienseplein Hendrik Conscienceplein, 2000 Antwerpen : Sidi Larbi 11 Grote Markt Grote Markt, 2000 Antwerpen : Maggy Doumen 12 Oude leeuwenrui Oude leeuwenrui, 2000 Antwerpen : Ingriid, Inge, Pia en Pim 13 MAS Hanzestedenplaats 1, 2000 Antwerpen : Samuel Dali
Een pittige wandeling, kortom, vol boeiende ontmoetingen.
